Keurmerken die niet zijn wat ze lijken

Het is een persoonlijke irritatie van mij: organisaties die zich presenteren alsof zij de belangen van consumenten behartigen door de consument schijnbare objectieve voorlichting te geven, terwijl bij het opstellen van die informatie vooral gedacht is aan de winkelier.

De keuze vrijheid tussen herstel en vervanging

Het zal je maar overkomen: je hebt een nieuw product gekocht, je bent blij naar huis gegaan en eenmaal thuis aankomen blijkt het stuk. De verkoper geeft aan het erg vervelend te vinden, het product direct voor reparatie op te zullen sturen en dat het hele proces zo'n acht weken in beslag neemt. Vervolgens werkt het product zo'n twee weken goed. En wanneer jij nu vervanging wenst, geeft de verkoper aan "wij hebben het recht om het product eerst 3x te repareren".

Een lezer vroeg mij: "staat de verkoper in zijn recht?"

Onredelijke kosten voor de acceptgiro, mag dat?

Het is een doorn in het oog van menig consument: de betalingsvoorwaarden. Zij krijgen de keuze tussen de automatische incasso en onredelijk hoge kosten voor de acceptgirokaart. De consument moet voor betaling via de acceptgiro onredelijk hoge bedragen betalen, welke tegenwoordig de € 2,50 nog wel eens willen overschrijden, terwijl banken daarvoor een bedrag vragen vanaf € 0,30. En consumenten die dit niet willen betalen moeten van hun bankrekening een grabbelton maken.

Maar mag dat eigenlijk (nog) wel?

Wet Van Dam? Voor Rendement Uitgeverij ben jij geen consument!

Sinds de Wet Van Dam zijn veel uitgevers ongelukkig: zij kunnen abonnementen met consumenten niet langer jaarlijks verlengen. Sommige zijn op zoek gegaan naar trucs om de wet te omzeilen. Zo ook Rendement Uitgeverij. Ze brengt tijdschriften uit die werkgerelateerd zijn. Rendement Uitgeverij wil de wet pareren door in de algemene voorwaarden het volgende op te nemen: “Alle producten en Diensten van Rendement zijn bedoeld voor zakelijk gebruik en derhalve is de consumentenwetgeving niet van toepassing.”

Je zegt gewoon dat je product zakelijk is en hup de Wet Van Dam is niet van toepassing... toch?

Heeft YourHosting dé manier gevonden om de Wet Van Dam te omzeilen?

Sinds 1 december 2011 is het verboden om de stilzwijgende verlenging als algemene voorwaarden op te nemen in overeenkomsten met consumenten hebben. YourHosting is een bedrijf dat hosting overeenkomsten sluit met consumenten. YourHosting probeert de wet te omzeilen door de klant tijdens het bestellingsproces de volgende tekst te tonen: “Ik (...) geef Yourhosting opdracht om de diensten in deze bestelling na afloop van de initiele contractsperiode met dezelfde duur te verlengen totdat ik opzeg.” En ze doet het daarbij voorkomen alsof ze hiermee de consument een gunst doet, omdat de overeenkomst anders beeindigd zou moeten worden.

Heeft YourHosting hiermee de Wet Van Dam weten te omzeilen?

Algemene bonte voorwaarden

Algemene voorwaarden zijn voorwaarden die in meerdere overeenkomsten kunnen worden opgenomen. Ze moeten voor de koop aan de wederpartij (doorgaans de klant) worden overhandigd en van toepassing worden verklaard op de overeenkomst. Ondernemers hebben tal van redenen om algemene voorwaarden te hanteren. Op deze manier kunnen ze in één keer veel voorkomende voorwaarden goed regelen en hun rechtspositie verstevigen (lees: in uw nadeel afwijken van regelend recht). Plus, ze gelden ook als de klant ze niet gelezen heeft. De gebruiker van de algemene voorwaarden hoeft ze alleen te geven en van toepassing te verklaren op de overeenkomst.

United Breaks Guitars

Dave Carroll is een artiest in de Verenigde Staten van Amerika die countrymuziek maakt. In de lente van 2008 reisde hij met United Airlines. Op een tussenstop in Chicago riep een vrouw achter hem “O mijn God, ze gooien daar met gitaren”. David Carolls dure Taylor gitaar bleek bij aankomst in twee stukken gebroken. Aan de laatste persoon die zijn verzoek om schadevergoeding afwees, deed hij de belofte dat hij niet één, niet twee, maar liefst drie liedjes over deze gebeurtenis zou schrijven en die op YouTube zou plaatsen.

De (on)geldighed van EULA’s

Binnen het softwarewereldje is het gebruikelijk dat de softwaremaker een overeenkomst met de eindgebruiker sluit. Dit is over komen waaien uit Amerika waar deze overeenkomsten EULA’s worden genoemd, wat staat voor “End User License Agreements”. De gebruikelijk weg die door softwaremakers bewandeld wordt, is om tijdens de installatie de inhoud van de EULA te laten zien en zonder een akkoord de vervolgstappen van de installatie te weigeren. De installatie wordt gestart op het moment dat de eindkoper de computer voor het eerst gebruikt.

Bij MyCom; voor je data recovery…

Lage prijzen & hoge service, een nieuwe tas of een goed gesprek, je kunt het zo gek niet verzinnen of je kunt er voor naar MyCom. In de reclame van MyCom wordt de ene na de andere mooie belofte gemaakt. Deze creatieve reclameserie gaf mij spontaan een warm gevoel: bij deze winkel moet je zijn!

Regelen, dwingen en alles daar tussen in

De doorsnee consument heeft doorgaans een verkeerde opvatting over de rechten en plichten van de tegenpartij en zichzelf. Grofweg zijn er twee groepen consumenten. De eerste groep consumenten neemt klakkeloos aan dat ze aan alles gebonden is wat de wederpartij opgenomen heeft in de algemene voorwaarden. En daarbij maakt het niet uit hoe onredelijk de wederpartij is. De tweede groep consumenten weet wel beter, maar zij hebben weer de opvatting dat de wederpartij aan iedere wetsartikel gebonden is, oftewel daar nooit vanaf mag wijken. Om duidelijk te maken dat dit niet zo is, heb ik deze keer een stukje geschreven over het verschil tussen regelend en dwingend recht.